Gisteravond ontving Hester Knibbe de belangrijkste prijs voor een Nederlandstalige poëziebundel, de VSB Poëzieprijs, voor Archaïsch de dieren.

Hester Knibbe (1946) was in 1994 al eens genomineerd geweest voor de VSB Poëzieprijs, met Een hemd van vlees. Ze heeft een tiental dichtbundels op haar naam en won eerder de Anna Blaman Prijs (2001) en de A. Roland Holst-Penning (2009). De vorige dag was ze net tot stadsdichter van Rotterdam benoemd.

De jury roemt Knibbes stevige, klankrijke en toch hoogst hedendaagse vorm en taal waarmee ze in staat is grote vragen te stellen – waartoe zijn wij op aarde, hoe kunnen we samen leven terwijl er zoveel ‘wonden op de wereld’ zijn, hoe kunnen we onze doden herdenken – zonder dat ze topzwaar worden of bezwijken onder hun eigen gewicht. In haar voldragen bundel keert Knibbe terug naar de wil tot weten van de allereerste mens en de verdrijving uit het paradijs die daarop volgt. Antwoorden zijn er niet te vinden in deze gedichten; de goden geven niet thuis. Mythische verbanden zijn er echter des te meer, bijvoorbeeld in de zangerige en klankrijke taal van Knibbe.

De prijs bestaat uit 25.000 euro en een kunstwerk van Maria Roosen. De andere genomineerden waren Piet Gerbrandy met Vlinderslag, Sasja Janssen met Ik trek mijn species aan, Alfred Schaffer met Mens Dier Ding en Peter Verhelst met Wij, totale vlam.

Tijdens de uitreiking in de Kunsthal in Rotterdam traden ook enkele deelnemers aan School der Poëzie op. Als het aan hen had gelegen had waarschijnlijk Peter Verhelst gewonnen, want drie van de vijf lazen een gedicht voor dat was geïnspireerd op zijn poëzie.

Opvallend was bij de editie van dit jaar dat de jury, bestaand uit Peter Vandermeersch, Yra van Dijk,, Ruth Joos, Peter Theunynck en Antoine de Kom, vooral ambitieuze poëzie in de schijnwerpers zette. Grote vragen en het grote gebaar werden beloond. De tijd dat de Nederlandstalige poëzie voornamelijk het bijzondere van het alledaagse bezong lijkt even voorbij.