Zopas verscheen het nummer 1 van de 12de jaargang van het poëzietijdschrift HET LIEGEND KONIJN. Het is een themanummer over OORLOG naar aanleiding van het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914.

Het nummer bevat uitsluitend nieuwe poëzie van Nederlandstalige dichters. Ondanks de troosteloze rampspoed die oorlog met zich meebrengt, inspireerde hij dichters tot intense creativiteit.
Op verzoek van redacteur Jozef Deleu hebben 112 dichters aan het nummer meegewerkt. Heel bijzonder aan dit nummer is dat de dichters van nu oorlog en de naweeën ervan met zich meedragen en dat ze het thema heel breed hebben geInterpreteerd.

De waanzin van oorlog wordt aangrijpend verwoord in het drieluik Geen ding van Eva Gerlach, waarvan hier het tweede gedichtt:

Iemand vraagt aldoor water, ik heb geen water.
Iemand heeft het koud ook al heeft ze het warm.
Ze lag naast me dood te gaan maar ze leeft nog, ik wilde
maar dat ze dood was. Mijn oom zat het eerst in de auto
zijn buik was helemaal rood maar hij kwam uit de auto
zodat zij meekon. Ze roept om haar moeder maar
ik ben geen moeder van haar, ze wil het gordijn dicht
maar er is geen gordijn. Ze doet haar ogen dicht voor
de zon die niet schijnt, ze telt alle vogels
die er niet zijn, ze doet hun geluid na, ik hoor het
ik hoor hun lippen trillen in de nacht.