Gepubliceerd op: dinsdag 10 december 2013

Werkplaats 1: Femke Sleegers, ‘Tektoniek’

Voor het tweede jaar komt in Perdu eens in de twee weken een groep jonge schrijvers bij elkaar voor een schrijfworkshop. De komende tijd zal op Ooteoote met enige regelmaat een stuk van een auteur uit deze workshop verschijnen. Vandaag: ‘Tektoniek’ van Femke Sleegers.

Tektoniek

Hoewel je het niet zou vermoeden op een windstille dag als deze, is de zee helemaal niet vlak als een spiegel. De zee is een heuvellandschap met hoogteverschillen van honderden meters. Daar waar de zwaartekracht het sterkst is, is de zee het hoogst.

De vrouw ligt op haar rug op het koude visgraatparket. Ze durft zich niet te verroeren en kijkt naar de gele vochtplek die gisteren tijdens de storm is ontstaan. In een paar uur viel er evenveel regen als normaal in de hele maand oktober. Haar plafond zit vol scheuren die ooit hersteld zijn maar nooit verholpen. De lijnen graven door. Verder, dieper.

Vandaag is het stil. Ze hoort zelfs de buren niet. Een breuk is een aanduiding voor een discontinue zone waarlangs verzet heeft plaatsgevonden. Voorzichtig probeert ze zich op te richten maar haar hoofd doet pijn. Ze knijpt haar ogen dicht. De verouderende huid in haar gezicht vertoont het typische ‘sigarettenpapier’: talloze kleine, ondiepe rimpeltjes die weer verdwijnen als ze de huid iets oprekt.

Ze heeft dorst. Haar tong is log en nauwelijks nat genoeg om haar gebarsten lippen te bevochtigen. Het is een beruchte denkfout die veel mensen maken: door de huid met water en zeep te wassen wordt de huid misschien wel schoon, maar juist droger in plaats van vochtiger.

Als het bonken in haar hoofd is gaan liggen opent ze haar ogen en staart naar het plafond. Ze denkt aan gisteravond. Daar waar er twee platen van elkaar wegdrijven ontstaat een grote scheur in de aardkorst. Volgens onderzoek verwijderen platen zich van elkaar met dezelfde snelheid als de groei van vingernagels. De tektoniek zorgt ervoor dat aan de randen sterke deformatie optreedt.

De huidbarrière bestaat voornamelijk uit vetten. In literatuur wordt vaak een onderscheid gemaakt tussen ‘goede’ en ‘slechte’ ofwel ‘zachte’ en ‘harde’ alcohol. Voor Nederland maakt het veel uit voor de verwachting van het toekomstige zeeniveau of de afsmelting van de poolkappen wordt veroorzaakt door het kleiner worden van Groenland of Antarctica.

Over de auteur

- Jeroen van Rooij schrijft. Onder meer 'De eerste hond in de ruimte' (roman, 2010), 'Het licht' (roman, 2012), poëzie in Parmentier en DW B, essays in nY, kritieken op De Reactor en lezingen in Perdu. Hij woont en werkt in Amsterdam.