loopt zonder om te kijken door een woud

en nergens tegen aan zo vrij loopt hij

is veilig hier, van niemand zoon

heeft herten lief, hazen en een vos

de wildernis oermoederlijk

geeft water, eieren uit vogelnesten

eet hij rauw

*

haast slapend wandelt hij

alleen in deemstering, een schijnsel

dat steeds verder dwaalt, hoe ver hij gaat?

vervreemd van schoeisel, zeep, van spraak en

tegenspraak, de honger stil

hij zoekt niet meer, kruipt in de holte van

een boom, hoort in dit ondoordringbaar zwart

alleen zijn adem nog

en dat alleen

___

Annelie David (1959) is geboren in Keulen en woont sinds 1982 in Amsterdam. Ze is voormalig danser en choreograaf. Sinds 2003 legt ze zich volledig toe op het schrijven van poëzie. Aanvankelijk in het Duits, maar inmiddels vooral in het Nederlands.

Voor het gedicht Mein Saum schmilzt ontving ze in 2004 de Dunya Poëzieprijs. Haar gedichten zijn gepubliceerd in de tijdschriften Op Ruwe Planken, Krakatau, Nynade, ExtaZe, Passioante Magazine en in de uitgave Deus De Poche van Deux Ex Machina. Voor Terras 04 Berlijn vertaalde ze poëzie van de Duitse dichter Uljana Wolf. Oktober 2013 verschijnt haar debuut Machandel bij uitgever Marmer.