In Babels vaak maar twee of drie bladzijden tellende verhalen gaat het er gewelddadig aan toe. Zijn werk draait om geweld. Niet alle geweld, maar uitsluitend door mensen voortgebracht geweld, lichaamsschendingen, waarbij mensen gereduceerd worden tot het vlees om hun botten; het vormt een wezenlijk onderdeel van de condition humaine. Geweld als gevolg van antisemitisme speelt een grote rol, zoals in het briljante (om dan toch ook maar mee te canoniseren) ‘De geschiedenis van mijn duiventil’, dat een pogrom beschrijft vanuit kinderperspectief. Het leven van de Joden in Odessa wordt met veel liefde opgeroepen maar zeker niet geïdealiseerd. Veel verhalen zijn gewijd aan de Joodse penoze in Odessa, verhalen waarin Babels beschrijvingskunst grote hoogten bereikt. In die onderwereld slaan ze elkaar regelmatig de kop in, maar zo hard als in het latere De rode ruiterij wordt het niet.

Jan Willem Anker schreef een recensie over Verhalen van Isaak Babel.