Afgelopen zaterdag overleed uitgever, tekstschrijver en Perdist Joris van Groningen, zo maakte het Letterenfonds vandaag middels een In Memoriam van Dick Broer, Hanneke Marttin en Bas Pauw bekend. Het bericht heeft velen geschokt. Op De Contrabas is een ontroerend stuk te lezen van Chrétien Breukers. Namens Perdu wordt nog aan een In Memoriam gewerkt.

Joris is 50 jaar oud geworden.

Na zijn studie Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam werkte Joris van Groningen geruime tijd als uitgever bij stichting Perdu. Hij gaf daar onder meer de eerste in het Nederlands vertaalde romans uit van Arno Schmidt, de romantrilogie Nobodaddy’s Kinder. De drie door Jan Mysjkin vertaalde romans werden steeds bij Perdu ten doop gehouden, waarbij Joris op onnavolgbare manier de presentatie verzorgde: trefzeker, respectvol, goed geïnformeerd en zeer geestig.

In zijn journalistieke werk kon zijn geweldige gevoel voor humor maar ten dele tot uitdrukking komen; in de persoonlijke omgang met Joris gebeurde dat des te meer. Meer nog dan zijn bijdragen zullen wij zijn telefoongesprekken en zijn bezoeken aan het fonds gaan missen. Bezoeken van een charmante, geestige, belangstellende en zachtaardige man, waar iedereen van opfleurde. Voor de medewerkers van het fonds was hij een echte collega; voor veel collega’s was hij een echte vriend. – Dick Broer, Hanneke Marttin en Bas Pauw.

Gisteren kreeg ik het bericht dat Joris van Groningen zaterdag jongstleden is gestorven. Zijn broer vertelde me dat hij was aangetroffen in zijn woning. Doodsoorzaak: hartstilstand. Op de website van het Letterenfonds staat een in memoriam. Ik citeer: ‘In zijn journalistieke werk kon zijn geweldige gevoel voor humor maar ten dele tot uitdrukking komen; in de persoonlijke omgang met Joris gebeurde dat des te meer.’

Dat gevoel voor humor was wat ons bond. Zelden heb ik met iemand zo gelachen – letterlijk tot we allebei in tranen waren – als met Joris. Daarnaast waren we erg goed in het maken van ruzie, wat we allebei met dezelfde inzet deden. Toch is hij een van de beste vrienden die ik ooit heb gehad en ik kan dan ook niet geloven dat hij er niet meer is. – Chrétien Breukers.