Martijn Knol publiceerde een stuk op tirade.nl, waarin hij zich afvraagt hoe het tegenwoordig is gesteld met de filosofische roman.

Welke vragen stelt de (internationale) filosofie zich aan het begin van de 21^ste eeuw? Stellen Nederlandstalige auteurs zich dezelfde vragen? Is er inmiddels al een Nederlandstalige Filosofische Roman verschenen? Of is er zelfs al een heel corpus? En zijn er romans die het predicaat filosofisch verdienen, maar nog niet als zodanig zijn geduid en benoemd? Is de Filosofische Roman een onderafdeling die alleen wordt opgetrokken in taalgebieden die sowieso al een traditie van Grote Romans hebben?

[…]

Moet je filosoof zijn om een filosofische roman te herkennen? En om ervan te genieten? (kunnen alleen monteurs autorijden? kunnen alleen Informatie Technologen surfen en internetten? (of bewijzen metaforen uiteindelijk alleen de kloof tussen de twee leden van een vergelijking?)). Kun je een NFR aan het strand lezen? Valt er wat te lachen in een NFR? Kunnen er erotische passages in voorkomen?

Aanleiding vormde de voordracht Het regentonrumoer over de filosofische roman, in 1993 geschreven door Maxim Februari  in opdracht van Perdu. De lezing werd datzelfde jaar gepubliceerd in de mei-editie van Post Perdu. Lees hier hoe de filosofische roman er volgens Februari destijds voorstond. Wij horen graag of u net als Martijn Knol naar Perdu komt, mocht Perdu ‘opnieuw een avond organiseren over De Nederlandse Filosofische Roman, exact twintig jaar na de avond (lezingen, debat) die zij in 1993 organiseerde’.