“We keken uit zijn raam over het Oosterpark. En ik had gevraagd wat een gedicht was.

Hij zei ‘ik kan je wel uitleggen wat géén gedicht is’. En vertelde hoe eens op een ochtend daar beneden uit de bos­sages van het park een witte kip de Oosterparkstraat was gaan oversteken. Consternatie. Lijn drie, die er net aankwam stopte met knar­sende remmen. Auto’s en fietsen evenzo. En voor de ogen van een menigte ademloze toeschouwers stak een witte kip de Oos­ter­parkstraat over. Hier zweeg Michel. En dat deed hij zo welsprekend dat ik niet vroeg ‘en toen?’

‘Dat was dus geen gedicht.'” (Avondlog)