“Wie Lecompte wil volgen, moet bereid zijn the method in her madness voor lief te nemen. Indien niet, dan haakt hij allicht al na enkele bladzijden af. Maar de grote hoeveelheid lang uitgesponnen gedichten is misschien ook een alternatief voor de permanente nood aan narcotica en/of alcohol. (Nooit is de apotheker of de slijter ver weg.) Het lijkt erop dat de dichteres geen moment zonder haar poëzie kan: dermate is zij eraan verslaafd. Een bestaan zonder bedwelming is onleefbaar, of het nu gedichten zijn die hierin moeten voorzien, alcohol of andere roesmiddelen. ‘Ik heb een fles gekocht om mezelf te troosten,’ lezen wij.” >> op Versindaba.