Op vrijdag 9 maart vindt in Perdu de tweeëntwintigste editie van Vers van het Mes plaats, een serie programma’s waarin nog niet gedebuteerde, Nederlandstalige dichters centraal staan. Vers van het Mes is geen poetry slam, geen open podium, geen wedstrijd. De deelnemers – Anne Becking, Guido Favié en Emile den Tex – krijgen de tijd en de gelegenheid zich uitgebreid te presenteren. Dit doen ze middels poëzievoordrachten en het uitspreken van een kleine poëtica over hun werk, het poëzielandschap en hoe ze zichzelf daarin zien. De redactie vroeg de deelnemende dichters om zichzelf met een gedicht te introduceren. Hier leest u het gedicht dat Emile den Tex koos.

Ongeval

ik lig te luisteren naar de E411
ik ben niet alleen dus
ook die doet aan draaien
en malen, bewerkt zelfs
de grondstof van sterren tot wolken

ik word geworsteld op mijn keerzijde
straks raak ik mijn naam kwijt
en zie door de voorruit
eerder de sneeuw dan mijzelf
maar breekbaar, het is net of ik echt ben

het rilt van het ijs in dit onderdak
iets houdt me wakker, hardhandig
slijten mijn remblokken af

ik doorvors de bomen met een stem
wil ze wel vellen, wil ze schreeuwend
aan het branden komen brengen

auto, logisch. raam, maakbaar principe
wielen futloos op de benzopinen
dennenbomen uit een prentenboek
alom erg gebrekkig onderhoud

Emile den Tex