Pastiche op Ted Berrigans ‘Personal Poem #9’
Dominique Stoffelen vertaalde niet alleen Berrigans Personal Poem #9, dat voorlag op Facebook Vertaalwedstrijd, ze maakte er ook een pastiche van waarbij een verplaatsing plaats vond van Berrigans Brooklyn naar brein, van denken naar voelen. Stoffelen maakte ook een vertaling ‘comme il faut’. Die is hier te lezen. Lees ook de analyse van Rutger H. Cornets de Groot die als volgt begint: “Dit, een sonnet? Ha, de ruïne van een sonnet misschien!”
Intiem gedicht #10
het trilt 4.8 op de breinschaal van Richter het trilt februari
en 2000 twaalf en het trilt eveneens onderaan maar ik blijf
bij mijn brein – – – ik betast fontanel en bekijk
het geklop van de pijnappelklier en ik voel dat mijn brein
ook mijn lijf is – – – hoe vreemd – – – het brein lijkt toch meestal
een grot op zichzelf – – – zoals navel – – – als oogkas
en oor – – – als een schoot achter slot
– – – nooit de nood-
zaak gevoeld om mijn brein dat nu trilt te bezoeken
en lapsus na lapsus te delen met u en de lezers
die neuriënd geeuwen (met duimpje omhoog)
– – – nee
nooit de noodzaak gevoeld om de hersenstam
voelschors ontdaan wortel braak te verluchten het zucht-
cerebellum te keren terwijl de neuronen de dweillucht
negeren en meer dan verwacht reageren op zon-
licht dat opkomt
– – – ik voel dat ik snel wel
zal voelen hoe drift zich frontaal zal herhalen
dwangmatig castrerend verhit en beschikkend verkleefd
zich bewegend naar meer van hetzelfde
gehecht aan betekenaarsblauw en herhaling
aseksueel metaforisch en in
Personal Poem #9
It’s 8:54 a.m. in Brooklyn it’s the 26th of July
and it’s probably 8:54 in Manhattan but I’m
in Brooklyn – – – I’m eating English muffins and drinking
Pepsi and I’m thinking of how Brooklyn is New
York City too – – – how odd – – – I usually think of it
as something all its own – – – like Bellows Falls – – – like
Little Chute – – – like Uijongbu
– – – I never thought
on the Williamsburg Bridge I’d come so much to Brooklyn
just to see lawyers and cops who don’t even carry guns
taking my wife away and bringing her back
– – – No
and I never thought Dick would be back at Gude’s
beard shaved off long hair cut and Carol reading
his books when we were playing cribbage and watching
the sun come up over the Navy Yard a-
cross the river
– – – I think I was thinking
when I was ahead I’d be somewhere like Perry street
erudite dazzling slim and badly-loved
contemplating my new book of poetry
to be printed in simple type on old brown paper
feminine marvelous and tough
(Ted Berrigan, Personal Poem #9, in: The Sonnets, 1964)
