Nachtploeg
het beste van de imperfectie= de vijand snel ontsieren. Vaak lekken door schermen in het
bekende vaders van de Doodsrevolutie (de wind in de showroom genezing)
onder een partje hemel, tachtig jaar de buitenwijk van een buitenwijk,
bezuinigingen op de keel en de slanke scherpe beelden de belofte
De nachtploeg is gearriveerd! Ze schrijven niet
proportioneel lange rugvin, sterke spieren
Y is een zeer grote glimlach aan de rechterkant is het geweld lekt
Olatile en wond na crash op mijn bed en mijn neiging is het lijkenhuis
op de bodem van mijn slechte want geest’lijke huid
het fundamentele karakter van deze overwegingen:
de complexe aard van de Hunnen met hun kleine ronde ogen als de ogen van
iedereen. Olatile leert niet.
Beeld: Gruweletser Daniël Labruyère
Tekst: Fragment uit het gedicht ‘Olatile’