Jeroen van Rooij verbleef dit jaar in Chartres, de kathedraalstad par excéllence, om er een citybook te schrijven voor deBuren. Hij staarde zich niet blind op de obligate glas-in-lood-ramen, maar liet integendeel zijn blik richting kathedraalvloer dwalen waar een levensgroot labyrint hem tot een labyrintische tekst inspireerde:

“Gilles vertelde me dat het labyrint in de Middeleeuwen gebruikt werd voor een paasdans, waarbij een priester de weg naar het midden aflegde en onderwijl een bal heen en terug wierp naar de leden van de gemeente die buiten de cirkel stonden. Nu worden de stoelen iedere vrijdag aan de kant geschoven, zodat gelovigen, spirituelen en toeristen het labyrint zelf kunnen lopen. Voordat het lopen van het labyrint heruitgevonden werd, is het eeuwen ongebruikt geweest, een betekenisloos teken in de vloer van de kathedraal.

Het paasspel was een heropvoering van de mythe over Theseus die de minotaurus in het labyrint van Daedalus doodt. De scholastieke interpretatie van die mythe is dat het een prefiguratie was van de dood en de wederopstanding van Christus: in de drie dagen tussen goede vrijdag een paasmaandag daalde Christus af in de hel om vervolgens, de dood overwonnen hebbende, opnieuw tot leven te komen. Die overwinning op de dood maakte het eeuwig leven mogelijk. De bal symboliseerde de genade Gods die de mensheid ontvangen mocht.”

Lees het labyrintsche Chartres-verhaal op deBuren.

Ilustratie: Roman Opalka – „1965 / 1 – ∞“: van deze Frans-Poolse kunstenaar die in 1965 begon met het schilderen van het cijfer 1 en de rest van zijn leven getallenreeksen in oplopende volgorde zou blijven schilderen, zijn enkele werken te zien in het Centre Pompidou in Parijs.