Gisteren las Dennis Gaens, op uitnodiging van Perdu, een fragment uit N30 van Jeroen Mettes voor. Vervolgens reageerde hij erop:

“Een van de eerste gedachten die ik had toen ik in N30 begon te lezen was: jeetje, wat veel allemaal. Ik had het idee dat Mettes alles probeerde te vangen en het liefst tegelijkertijd. Het probleem met alles is: het is te veel.

Daarom selecteren we en doordat we selecteren kiezen of creeëren we verhalen, en nog belangrijker: helden. En eigenlijk zijn er maar twee typen schrijvers: zij die de helden beschrijven en zij die er een willen zijn. Mettes wilde er veel liever een zijn dan er een creeëren.

Kunstenaars zoals Mettes zijn gamechangers, die niet in hokjes vallen, omdat ze precies de hokjes zelf op de schop willen nemen. Was hij hier nog geweest, was er meer van hem verschenen, was er een vent overgebleven om achter dit werk te staan: het Nederlandse poëzielandschap had er onmiskenbaar anders bijgelegen. Het mocht niet zo zijn.”  (lees meer op De Nieuwe S.)

Ook Jos Joosten, Ernst van den Hemel, Maarten van der Graaff en Astrid Lampe gaven hun kijk op het oeuvre van Jeroen Mettes.