At best a misrepresentation, at worst a kind of whitewashing
Grafisch ontwerper Peter Mendelsund schrijft een essay over de semantiek van boekkaften. Deel een en twee gaan grotendeels over Nabokovs Lolita en staan inmiddels op zijn blog Jacket Mechanical.
“Lolita is, and should continue to be treated as (despite its verbal gymnastics, lasciviousness, and intermittent humor) a shocking and sad book (Dolores, or sorrows). It is not a sexy book- not an erotic book.
It is easy to forget, especially easy given the soft-core Lolita renderings (book jackets, film adaptations…) one sees down the years. Nabokov’s is a tale of perversion—unequal partnership, corrupted youth, and non-consensuality. Lolita is, for sure, a tragicomedy, and there are elements of the glib, the sensual, and the pure slapstick in it—but these days we tend to overemphasize these easy aspects of the tale and its telling. Furthermore, we think on the various rejections, bans, and the generally shocked reception the book was given upon publication, and we mentally admonish our predecessors for their prudishness.”
Onderstaand omslag kocht ik jaren geleden bij De Slegte en ik vraag me nog steeds af of deze Dolores Haze een blauwe plek op haar dijbeen heeft.
Grappig, die onderste uitgave heb ik ook. Gekocht op de boekenmarkt aan het Spui en de verkoper keek me aan alsof ik ‘m om een Playboy vroeg 🙁