Gepubliceerd op: woensdag 17 augustus 2011

De paradox K. Schippers, de projectdichter Toon Tellegen

“De gedichten van K. Schippers kenmerken zich dus simpelweg door de verrassende invalshoek die ze altijd bevatten. Paradoxaal genoeg is daarmee het werk van Schippers niet meer verrassend te noemen. De lezer weet wat hij krijgt. Liefhebbers, zoals ik, zullen veel plezier beleven aan zijn gedichten, haters kunnen maar beter verre blijven van deze bundel en personen die nog nooit een gedicht hebben gelezen van K. Schippers moeten zich schamen en als de wiedeweerga naar de boekhandel snellen.”  Daniel Dee op Tzum. Meer besprekingen van Schippers’ nieuwe bundel Tellen en wegen zijn hier en hier te vinden.

“Tellegen is een dichter van reeksen, van het projectmatig uitwerken van een onderwerp, en ook deze nieuwe bundel is als zodanig te lezen. Toch leidt die reeksendwang zelden tot eentonige gedichten. Dat komt door zijn eigengereide omgang met de taal. In Tellegens poëzie – overigens ook in zijn dierverhalen en andere werk – kan eigenlijk alles. De vrede kan evengoed in een blauwe jas over straat gaan als dat de krekel zijn reuk kan breken; in zijn gedichten wemelt het van grote woorden als jaloezie, liefde, leven en dood. Die abstracta wekt hij tot leven, hij laat ze verzeild raken in allerhande onverwachte situaties, als waren het personen.” >> Janita Monna over Schrijver en lezer van Toon Tellegen op Versindaba.

Over de auteur