“In algemene zin zal de eenzijdige focus op papieren publicaties waarschijnlijk niemand verbazen. Al sinds de uitvinding van het schrift lezen we vanaf vaste dragers als steen, hout en papier waarop ‘statische’ woorden en zinnen staan. Het is daarom begrijpelijk dat digitale experimenten met bijvoorbeeld ineenschuivende zinnen of vallende woorden – die een parallelle manier van informatie verwerken vereisen – niet onmiddellijk op de belangstelling van een grote schare lezers kunnen rekenen.

Maar er bestaat een veel fundamentelere verklaring voor het achterophinken van de lage landen op bijvoorbeeld de Verenigde Staten, en die verklaring blijkt minder van technologische dan van ideologische aard. Elektronisch schrijven, zo betoogt George Landow in Hypertext. The convergence of contemporary critical theory and technology (1992), de eerste theoretische bespiegelingen over dit thema, zou niets minder dan een revolutie impliceren die geen enkele steen op de andere zou laten. Landow stelt dat door de permanente herschrijfbaarheid de oorspronkelijk tekst zou oplossen, en dat de ‘vaste’ betekenis of auteursintentie verloren zou gaan, omdat alles voortdurend openstaat voor herinterpretatie.” >> lees de beschouwing van Arnoud van Adrichem en Serge Delbruyère op Alphavillle.