Warhol, Tentije, Brouwers, nY, Kamagurka
Deze week werd een monument voor Warhol onthuld in New York. Het chromen standbeeld werd gemaakt door kunstenaar Rob Pruitt en staat voor de deur van zijn oude factory aan Union Square te NY. Incl. Levi’s 501, een Brooks Brothers blazer, Polaroid Camera en een medium size tas van Bloomingdale. (via Whatspace)
*
“Boven de velden zweefden nog dunne nevelslierten. Het was koud. De vrouwen hadden hun jekkers tot boven aan toe dichtgeritst, een enkele droeg ook een sjaal. Geleund tegen de watertank rookten ze hun goedkope Woodbines, de sigaretten van de arbeidersklasse. Wind ging door de zuring en de brandnetels, in de berm waar de akker op doodliep.” – een verhaal van Hans Tentije op Raster.
*
“Plaatst een van de dichters uit De kwestie al vragen bij de hiërachiserende algoritmes van Google, in De zift decodeert Jan-Willem Anker ‘de tale Facebooks’. Naar aanleiding van de nieuwe film van David Fincher brengt hij de amicaal-commerciële meltingpot van het digitale smoelenboek in kaart. Bart van der Straeten peilt de positieve consequenties die emigratie heeft op het werk van Jan Lauwereyns. Deze productieve Belg richt nu zijn dichtersblik vanuit Japan op de wereld, wat resulteert in veeltalig, meerstemmig werk dat radicaal van de wereld is.” … en meer in de nieuwe nY.
*
“Horlogemakersproza. Zo werden Jeroen Brouwers’ romans ooit betiteld. Daar-mee wordt bedoeld: gelaagd proza, waarin de schrijver met noeste vlijt symbolen, betekenislagen, verwijzingen heeft aangebracht. Alle radertjes hebben een fijnmazige functie in de waterdichte structuur, volgens het brouwersiaanse principe: niets bestaat dat niet iets anders aanraakt. Proza van schrijvers die als almachtige goden greep op en controle over hun verhaaluniversum willen houden. Chaos dient uitgeband.
De hoogtijdagen voor zulk door de schrijver zwaar en ernstig beademd proza waren de jaren tachtig van de vorige eeuw. Uiteraard wordt er nog steeds proza geschreven met verscheidene betekenislagen, maar daarin mag de aanlegkabel meer gevierd worden ten gunste van het verhaal, en de schrijver speelt meer met die allusies en lagen – zoals Roberto Bolaño. Het bloedserieuze gelaagde schrijven is passé.” – Jeroen Vullings was niet helemaal te vinden voor Bittere bloemen van Jeroen Brouwers (VN)
*
“Uniform voor de werknemers van ‘Flanders Houses’ all over the world.” (Salon van Sisyfus)
*
