Kluger Hans #06 publiceert 4 gedichten van Zachary Schomburg (vertaald door Bart De Block). Schomburg is de auteur van de dichtbundels Scary, No Scary (2009) en The Man Suit (2007). Hij vertaalde gedichten van de Russische dichters Andrei Sen- Senkov en Irina Shostokovskaya en maakte een DVD met zijn poëziefilms onder de titel Little Blind Thing. Samen met Mathias Svalina geeft Schomburg het magazine Octopus uit en runt hij de kleine uitgeverij Octopus Books. De gedichten van Zachary Schomburg bevatten macabere personages zoals monsters, dubbelgangers en dode presidenten. De gedichten zijn even duister als komisch en laten zich lezen als anekdotische fabels in de vorm van prozapoxc3xabzie. Schomburg’s poëzie is vormvernieuwend, maar tegelijk ook een tikje lyrisch. Bovenal brengt de auteur in zijn poëzie eerlijkheid in balans met ironie, een speels taalgebruik met een onvermijdelijke, verdrietige ondertoon.

Speciaal voor de site vertaalde De Block het gedicht The Whale.

De Walvis

1.

Toen ik jong was, werd mijn moeder
opgegeten door een walvis.

2.

Ik begroef mijzelf in het zand,
in mijn walvispyjama
en mijn walvisvormige slippers.
Ik werd een miljoen keer ontmaskerd
door mensen die dan dingen zeiden
als je bent te oud voor die kleren
en ik heb je gered

Ik zei dan dingen als
ze zijn alles wat ik heb
en waarvan?

3.

De oceaan verzwelgt de zon.
Het roze bloedt terug de hemel in.
Ik wil naar de andere kant van
het continent lopen en zien
hoe de zon opnieuw opkomt.

Toen ik oud genoeg was om op een fiets
te rijden, reed ik ermee naar Florida.

4.

Duizend tanden slaan in
op haar heupen. Een vette, zware tong
warm rond haar zoute dijen.

5.

’s Ochtends lagen er doodskisten
op een rij in het zand, half begraven,
aangevreten door zout. Ik probeerde er
een paar uit voor de maat.

Van de kleintjes maakte ik
bloembakken. Met de grote bouwde ik
een strandhuis met twee slaapkamers.
Ik zette de bloembakken voor
de ramen. Ik maakte een bank van een.
Van een andere een bed.

Ik sneed er een in de vorm van een vrouw
en sloot mezelf op binnenin.

6.

Ik kan een hele vogel inslikken.
Op een keer slikte ik aangespoeld glas in.

Ik zou een leeuwekop in mijn mond
gestopt hebben. Ik zou de hele oceaan
hebben opgeslokt
om tot de grond van de zaak te komen.

7.

Terwijl de walvis achterwaarts in zee valt,
strekt haar blote arm, die vast zit in het spuitgat,
zich panisch uit in de rode mist.

8.

Ik nodig de walvis die mijn moeder opat uit
op mijn feestje. Ik bouw een verjaardagscake
van zwart nat zand.

Heel de nacht is een krab die kruipt
over mijn koude voeten en dan weg trippelt.

Later krijg ik een kaart in de mail die zegt Sorry.
Sorry voor alles.

Elk jaar doe ik alsof
ik niet degene ben die ze verstuurde.

9.

Ik werd wakker en ontdekte dat mijn bed
op de mistige rand van de hemel stond.
Toen ik wegwandelde van het bed,
stond ik op kilometerslange stelten.

Heb je de walvis gezien die mijn moeder meenam?
Vroeg ik.

Ik kon het hout horen
woorden schrijven in het zand.