Idwer de la Parra – Daar valt de zon en valt

  Daar valt de zon en valt het blad. Van bomen blijft niets over dan een wijdvertakte barst. De spreeuwen zwermen nog een samenhang. Ik houd me aan de steelpan vast, beschrijf de dagelijkse baan tussen kast en koffiedik. Stof dat kleeft aan spinnerag, het danst op kachelwarmte. Daar valt de zon en valt het blad – het komt me voor dat willen wordt verward met eender welke warmtebron.   ___ Het metrum kent een ijzeren regelmaat. Het verschuift van jambe naar trocheus bij versregel 8. More...